25 listopada br. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Stanisław Kalemba powołał członków dziewięciu komisji zarządzających funduszy promocji produktów rolno-spożywczych, jakie powstały na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2009 roku o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych.  Z rąk Pana Ministra nominacje w dniu 25 listopada br. otrzymali: Władysław Piasecki – Prezes Lubuskiej Izby Rolniczej (Fundusz Promocji Mięsa Drobiowego), Grzegorz Leszczyński – Prezes Podlaskiej Izby Rolniczej (Fundusz Promocji Mięsa Wołowego) oraz Andrzej Frąckowiak – Delegat Wielkopolskiej Izby Rolniczej (Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego). 

Zarząd Krajowej Rady Izb Rolniczych zgłosił do poszczególnych Komisji następujących przedstawicieli samorządu rolniczego:

•     Fundusz Promocji Mleka – Mirosław Borowski (Warmińsko-Mazurska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego – Andrzej Frąckowiak (Wielkopolska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Mięsa Wołowego – Grzegorz Leszczyński (Podlaska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Mięsa Końskiego – Bogusław Włodarczyk (Świętokrzyska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Mięsa Owczego – Ryszard Czaicki (Małopolska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Ziarna Zbóż i Przetworów Zbożowych – Piotr Walkowski (Wielkopolska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Owoców i Warzyw – Bronisław Węglewski (Izba Rolnicza Województwa Łódzkiego)
•     Fundusz Promocji Mięsa Drobiowego – Władysław Piasecki (Lubuska Izba Rolnicza)
•     Fundusz Promocji Ryb – Zenon Bistram (Pomorska Izba Rolnicza)

 

Wykaz członków komisji zarządzających Funduszy Promocji Produktów Rolno-Spożywczych na nową kadencję - klikni, aby zobaczyć!

Opublikowane zostały rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi Stanisława Kalemby w sprawie stawek płatności bezpośrednich za 2013 rok. Wynika z nich, że jednolita płatność obszarowa (JPO) będzie wyższa o blisko 100 zł na hektar, niż ta obowiązująca w zeszłym roku. Płatność JPO przysługuje każdemu rolnikowi, który gospodaruje na co najmniej 1 hektarze gruntów i utrzymuje go w dobrej kulturze rolnej. W Polsce jednolitą płatnością obszarową jest objętych ponad 14 milionów hektarów. Teraz ARiMR nalicza wysokości rodzajów płatności bezpośrednich przysługujących poszczególnym rolnikom. Wypłata tegorocznych dopłat rozpocznie się 2 grudnia 2013 r. i zakończy się 30 czerwca 2014 r.

 

 

Wysokość stawek płatności za dany rok w Polsce uzależniona jest od kurs euro do złotówki, który obowiązuje w  Europejskim Banku Centralnym na dzień 30 września. W tym roku kurs ten wynosi 4,2288 złotych za euro. Kursy przeliczeniowe obowiązują we wszystkich państwach członkowskich, w których oficjalną walutą nie jest euro. W tym roku przyjęty kurs przeliczeniowy jest wyższy o 0,125 zł niż w ubiegłym roku (wtedy wynosił 4,1038 zł za euro), czyli jest korzystniejszy dla rolników. Łączna kwota przeznaczona na dopłaty bezpośrednie w Polsce za 2013 r. wynosi ok. 3,53 mld euro, tj. 14,91 mld złoty.

Stawki płatności bezpośrednich za 2013 rok wynikające z rozporządzeń Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

 

 

 

21 listopada br. Komisje: Finansów Publicznych oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrzyły sprawozdanie podkomisji nadzwyczajnej o senackim projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (druk nr 1640). Projekt  z druku nr 1640 dotyczy umożliwienia rolnikom nieopodatkowanej produkcji i sprzedaży przetworzonych produktów rolnych takich jak np. pieczywo czy sery. Komisje przyjęły sprawozdanie w brzmieniu sprawozdania podkomisji. Wyznaczono do 25 listopada br. termin dla ministra właściwego do spraw członkostwa RP w UE na przedstawienie opinii.

 

 

 

Projekt ustawy ma na celu umożliwienie rolnikom nieopodatkowanej i odformalizowanej produkcji i sprzedaży przetworzonych produktów rolnych (np. pieczywo, wędliny, dżemy, kompoty, sery) w niewielkim zakresie. W obowiązującym stanie prawnym rolnicy mogą wytwarzać a następnie sprzedawać, bez konieczności rejestrowania działalności gospodarczej i płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, jedynie nieprzetworzone produkty roślinne i zwierzęce. Obowiązujące przepisy nie uwzględniają potrzeb obrotu. Co za tym idzie sprzedaż przetworzonej żywności odbywa się obecnie poza legalnym obrotem, w tzw. szarej strefie. Z jednej strony występuje popyt na żywność produkowaną w tradycyjny sposób, z drugiej strony, rolnicy odpowiadają na ten popyt, sprzedając wytworzone przez siebie produkty. Skala tej produkcji jest na tyle niewielka, że rolnicy nie decydują się na wyjście z "szarej strefy" w obawie przed podatkiem dochodowym, którego zapłacenie czyniłoby ich działalność nieopłacalną. Innym czynnikiem zniechęcającym rolników jest formalizm procedur administracyjnych i podatkowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W efekcie zachowania niezgodne z prawem są stosunkowo powszechne i spotykają się z akceptacją społeczną.

Rolą prawodawcy powinno być tworzenie prawa, które uwzględnia istniejące stosunki społeczne. Dlatego należy prawnie usankcjonować działalność rolników.

Przyjęcie zaproponowanych rozwiązań ustawowych będzie skutkować objęciem kontrolą sanitarną takiej działalności. Otworzy się też droga do zrzeszania się rolników produkujących żywność przetworzoną, co przyczyni się do ulepszenia procedur wytwarzania żywności i podniesienia jej jakości.

Dla osiągnięcia celu ustawy proponuje się zmienić ustawę o swobodzie działalności gospodarczej w taki sposób, ażeby produkcja i sprzedaż przetworzonej przez rolników żywności została wyłączona z zakresu jej regulacji. Obecnie, na podstawie art. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jej przepisów nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów.

Rada Ministrów przyjęła 21 listopada br. projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz ustawy Prawo energetyczne, przedłożony przez ministra gospodarki. Do projektu nowelizacji ustawy wdrożono przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE w sprawie promowania energii ze źródeł odnawialnych, wprowadzające obowiązek osiągnięcia 10. procentowego udziału energii odnawialnej w transporcie w 2020 roku. Cel ten został zapisany w Krajowym Planie Działań, przyjętym przez rząd 7 grudnia 2010 r., jest też zgodny z przepisami dotyczącymi wprowadzenia kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR) obowiązującymi dla biopaliw ciekłych i biokomopotentów.

 

 

Spełnienie tych kryteriów, dotyczących m.in. źródła pochodzenia surowców do wytwarzania biokomponentów oraz minimalnych poziomów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dla biokomponentów, będzie warunkowało zaliczenie ich do realizacji Narodowych Celów Wskaźnikowych (NCW) oraz umożliwiało udzielanie wsparcia finansowego na działalność związaną z ich wytwarzaniem i wykorzystywaniem.

Przyjęte przepisy zapewniają również trwałe i stabilne dochody gospodarstwom podejmującym produkcję biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, stwarzając korzystne warunki do rozwoju rynku produkcji rolnej przeznaczonej na cele nieżywnościowe.

Projektowane rozwiązania obejmują podmioty prowadzące działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem biokomponentów, czyli: producentów rolnych, pośredników, przetwórców, wytwórców oraz podmioty zajmujące się wytwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu paliw ciekłych z zawartością biokomponetów i biopaliw ciekłych.

W projekcie nowelizacji ustawy określono:

•     wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów,
•     zasady zatwierdzania spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR),
•     wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji,
•     wykonywania działalności gospodarczej w obszarze wydawania certyfikatów.

Wdrożenie przepisów dyrektywy wymogło zmianę niektórych definicji, w tym m.in.: określono definicję surowców rolniczych. Zgodnie z nią, surowce te są produktami z rolnictwa (lub jego części) uprawianymi na użytkach rolnych, wchodzą w skład biomasy i są wykorzystywane do produkcji biokomponentów. Rozszerzono listę biopaliw ciekłych, które rolnicy mogą wytwarzać na własny użytek – dodano do niej biobutanol, bio propan-butan, skroplony lub sprężony biometan.

Wprowadzono definicję producenta rolnego (wykorzystywana będzie do realizacji przepisów dotyczących weryfikacji KZR), wskazując, że producentem może być również podmiot mający siedzibę poza Polską. Ponadto zmodyfikowano definicję wytwórcy, ograniczając jej zakres do tych przedsiębiorców, którzy faktycznie prowadzą działalność polegającą na wytwarzaniu i posiadają niezbędną do tego instalację. W związku z tym przedsiębiorcy zajmujący się magazynowaniem biokomponentów nie będą wytwórcami;

Zmieniono definicję pośrednika - będzie nim przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na zakupie, imporcie lub nabyciu wewnątrzwspólnotowym biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, a następnie jej sprzedaży (lub zbycia w innej formie) oraz dokonujący zakupu biokomponentów, a następnie ich sprzedaży (lub zbycia w innej formie).

Zgodnie z nową, zmienioną definicją, przetwórcą będzie przedsiębiorca zajmujący się przetwarzaniem biomasy, a następnie dokonujący sprzedaży/zbycia produktów jej przetworzenia przeznaczonych do wytwarzania biokomponentów.

W projekcie ustawy zaproponowano także zmianę definicji Narodowego Celu Wskaźnikowego, zgodnie z przepisami dyrektywy.

Nowe przepisy zobowiązują producentów działających na rynku biokomponentów i biopaliw ciekłych do uzyskania od jednostki certyfikującej certyfikatu, który będzie gwarantował, że wytwarzane produkty spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju i zachowują wymogi bilansu biomasy.

Do projektu ustawy dodano nowy rozdziała 2a, w którym uregulowano zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu biokomponentów.

W nowych rozdziałach 4a i 4b, zawarto przepisy dotyczące obowiązku spełnienia KZR dla biokomponentów i biopaliw ciekłych. W rozdziale 4a określono warunki, jakie muszą spełnić biokomponenty, aby mogły być zaliczone na potrzeby realizacji NCW lub kwalifikować się do ewentualnego wsparcia finansowego. Przepisy dotyczące weryfikacji KZR oparte są o instytucje wykorzystywania uznanych systemów certyfikacji, funkcjonujących na podstawie decyzji Komisji Europejskiej. Będą one gwarantować realizację wymogu KZR, zgodnie z przepisami dyrektywy. Do realizacji Narodowych Celów Wskaźnikowych uwzględniane będą tylko te biokomponenty, które spełniają KZR, w tym również wymogi dotyczące redukcji gazów cieplarnianych.

Przyjęty w projekcie system weryfikacji spełniania KZR opiera się na systemach dobrowolnych, które gwarantują, że podmioty działające w ich ramach wprowadzają na rynek produkty spełniające KZR. Certyfikaty uzyskane od jednostek certyfikujących, działających w oparciu o uznane w Unii Europejskiej systemy certyfikacji, umożliwią bezpośrednią sprzedaż biokomponentów na pozostałe rynki UE. Oznacza to, że polscy producenci będą traktowani na równi z innymi podmiotami działającymi na unijnym rynku wytwarzania i obrotu biokomponentami i biopaliwami ciekłymi.

Zaproponowany w projekcie ustawy system weryfikacji spełnienia KZR oparty jest na systemach dobrowolnych. Posiadają one procedury, które gwarantują, że podmioty działające w tym systemie wprowadzają na rynek produkty spełniające kryteria zrównoważonego rozwoju. W toku procedury uznawania dobrowolnych systemów Komisja Europejska weryfikuje, czy dany system gwarantuje spełnienie kryteriów.

W rozdziale 4b zawarto przepisy dotyczące wykonywania działalności gospodarczej dotyczącej udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji oraz działalności związanej z wydawaniem certyfikatów.

Do projektu ustawy wprowadzono przepis, zgodnie z którym do realizacji celu, jakim jest stosowanie energii ze źródeł odnawialnych w transporcie, wkład biokomponentów zawartych w paliwach lub biopaliwach ciekłych wytworzonych z odpadów i pozostałości, niespożywczego materiału celulozowego i materiału lignocelulozowego uznaje się za dwukrotnie większy od wkładu innych biokomponentów lub biopaliw ciekłych.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki będzie upoważniony do przeprowadzania kontroli u wszystkich podmiotów działających rynku krajowym, realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy.

Większe wykorzystanie biokomponentów, połączone z pozostałymi źródłami energii odnawialnej stosowanymi w sektorze transportowym, to nie tylko oszczędność i większa efektywność energetyczna, ale przede wszystkim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych.