- Home
- O NAS
- INFO BRANŻOWE
- WSPÓŁPRACA ZAGRANICZNA
- LEGISLACJA
- MEDIA
- GALERIA
- DO POBRANIA
- KONTAKT
Fundacja na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa we współpracy z Wydawnictwem Naukowym Scholar ogłosiła IX edycję konkursu „Polska wieś – dziedzictwo i przyszłość”. Patronat honorowy nad konkursem objął Polski Komitet ds. UNESCO.
Zarząd Krajowej Rady Izb Rolniczych, realizując wniosek z V Posiedzenia Krajowej Rady Izb Rolniczych wystąpił pismem z dnia 28 października 2016 r. znak KRIR/MR/W/1339/2016 do Ministra Środowiska o przywrócenie wilka na listę zwierząt łownych. Od 1998 roku wilk otoczony jest pełną ochroną prawną i populacja tego gatunku wzrosła w sposób zagrażający bezpieczeństwu mieszkańców bieszczadzkich wsi (czytaj >>>).
W odpowiedzi, Główny Konserwator Przyrody Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska Andrzej Szweda Lewandowski poinformował, że przyjęcie rozwiązań proponowanych przez samorząd rolniczy, tj. zmiana brzmienia rozporządzenia Ministra Środowiska z 11 marca 2005 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych (Dz. U. Nr 45 poz. 433), jest na chwilę obecną niecelowe.
W piśmie czytamy: „Przede wszystkim wyjaśniam, że w przypadku konieczności przeprowadzenia redukcji konkretnych osobników wilka, zezwolenia będą wydawane stosownie do okoliczności. Co się tyczy treści petycji, nie ma potrzeby zmieniać obecnie funkcjonującego mechanizmu, zaś co do pozostałych zagadnień, wyjaśniam, jak niżej.
W zakresie skuteczności odstrzału interwencyjnego i konieczności wprowadzenia gatunku na listę zwierząt łownych informuję, że z informacji posiadanych przez resort środowiska wynika, iż dostępne dotychczas narzędzia prewencji i ustawowe mechanizmy zapobiegania szkodom powodowanym przez wilki, nie znajdują szerokiego grona odbiorców wśród osób potencjalnie zainteresowanych ochroną swojego mienia. W latach 2013-2015 w odniesieniu do woj. podkarpackiego wystąpiono z trzema wnioskami na zabicie pięciu szt. wilka, z czego wykonano zaledwie jeden wniosek.
Tym samym, dostępne obecnie narzędzia nie są dostatecznie wykorzystywane. Funkcjonujący katalog rozwiązań prawnych wydaje się być wystarczający i zalicza się do niego:
1) współpracę z organami ochrony przyrody w zakresie sposobów zabezpieczania zwierząt gospodarskich przed szkodami powodowanymi przez zwierzęta gatunków chronionych, za które Skarb Państwa wypłaca odszkodowania (art. 126. ust. 4 ustawy o ochronie przyrody) —ochrona bierna;
2) odstępstwa od zakazów wobec gatunków chronionych, pozwalających w ostateczności uśmiercić konfliktowego osobnika (z zastrzeżeniem wszelkich wymogów ustawowych i po przeprowadzeniu indywidualnej oceny sytuacji przez właściwy organ), co pozwala zlikwidować problem bez naruszania stabilności populacji (art. 56 ustawy o ochronie przyrody) — ochrona czynna.
W odniesieniu do rzekomego wzrostu liczebności wilka na obszarze Bieszczadów wydaje się, że nie można jednoznacznie ocenić wielkości zmian, gdyż brak jest ku temu miarodajnych danych, zbieranych wystandaryzowanymi metodami. Wedle szacunków przyjętych na potrzeby statystki publicznej, w latach 2013-2015 liczebność wilka w województwie podkarpackim wynosiła odpowiednio: 400 — 370 — 482 osobniki/ów. Wielkości te nie wydają się jednak prawdopodobne ponieważ z analizy powierzchni terytoriów zajmowanych przez poszczególne watahy i liczby osobników w poszczególnych watahach, danych pozyskanych z badań telemetrycznych, tropień czy w ramach monitoringu przyrodniczego prowadzonego przez służby ochrony przyrody, a także z porównawczych danych krajowych i międzynarodowych wynikałoby, że watahy musiałyby składać się co najmniej z 16 osobników, czego nie zaobserwowano, a co jest wartością niespotykaną nigdzie na świecie.
Z danych posiadanych przez resort środowiska wynika, że liczebność wilka nie wzrosła w sposób drastyczny w ostatnich latach na obszarze Bieszczadów (w tym Bieszczadzkiego Parku Narodowego i jego otuliny, gdzie wielkość populacji utrzymuje się na poziomie 24-25 osobników), gdyż wilki, jako zwierzęta terytorialne, migrują w przypadku przegęszczenia populacji. Z tego powodu wielkości liczby osobników pojawiających się na określonym obszarze dynamicznie fluktuują i ewentualne wzrosty wydają się być chwilowe, a bardzo wysokie zagęszczenia wilków podawane na podstawie szacunków nie znajdują potwierdzenia w konfrontacji z danymi naukowymi.
Odnosząc się do zagadnienia dotyczącego ataków na stada zwierząt hodowlanych, informuję że z danych Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Rzeszowie, dotyczących wypłaconych odszkodowań wynika, że liczba ataków wilków na zwierzęta gospodarskie była najwyższa w latach 2006-2011, a obecnie notuje się spadek zwierząt zagryzionych przez wilki. Taki trend utrzymuje się mimo tego, że według oficjalnych danych GUS wzrasta liczebność wilka w kraju, a pogłowie owiec (najczęstszych ofiar wilka wśród zwierząt hodowlanych) utrzymuje się na stałym poziomie. Trzeba przypomnieć, że wśród ofiar wilka, zwierzęta hodowlane stanowią zaledwie (zależnie od autora badań) 2-3% diety.
Nie jest również uzasadniona teza odnośnie zatracenia wrodzonych instynktów oraz całkowitej synantropizacji wilka. Ataki na zwierzęta hodowlane oraz psy nie są wynikiem wzrostu populacji wilka, lecz przejawem strategii drapieżnika pozyskującego pokarm najłatwiej dostępny. W przypadku psów, agresja wynika z naturalnych zachowań konkurencyjnych pomiędzy osobnikami, wynikających z terytorializmu. Nadto, ataki takie miały miejsce także w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, kiedy liczebność wilka była znacznie mniejsza. Nie ma też dowodów, że wilki w związku z dużą liczebnością czy brakiem odstrzałów, zatraciły wrodzony instynkt i przestały się bać ludzi, gdyż wcześniej również nie unikały penetracji terenów w sąsiedztwie osad ludzkich. Po 1945 roku w Polsce nie odnotowano zranienia człowieka przez wilka, czego nie można powiedzieć w przypadku kontaktu z psami, w tym także bezpańskimi (wałęsającymi się).
Z uwagi na powyższe dane i informacje, na chwilę obecną nie widzę powodów do uwzględnienia rozwiązania przedstawionego w podaniu. Wskazuję, że najbardziej racjonalnym jest podjęcie działań samozabezpieczenia mienia oraz korzystania z dostępnych narzędzi ochrony czynnej, w tym zezwoleń na zabicie osobników konfliktowych gdy wystąpi taka konieczność. Choć przedmiot petycji nie będzie w najbliższym czasie przedmiotem działalności legislacyjnej Ministra Środowiska zapewniam, że resort środowiska monitoruje sytuację liczebności populacji krajowej wilka i w przypadku stwierdzenia jej przegęszczenia, zostaną podjęte adekwatne działania."
Odpowiadając na wystąpienie Zarządu KRIR, popierające wniosek Rady Kobiet i Rodzin z Obszarów Wiejskich przy KRIR, do Ministra Środowiska (pismo z dnia 7 grudnia 2016 r. znak:KRIR/MR/W/1487/2016) dotyczące uregulowania zasad wypłaty odszkodowań za szkody powodowane przez bobra europejskiego (Castor fiber), tak aby Skarb Państwa wypłacał odszkodowanie za rzeczywiste szkody wyrządzone przez te zwierzęta, Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska przedłożył następujące informacje:
Resort Środowiska dostrzega problem skali szkód wyrządzanych przez bobra europejskiego. W przypadku miejsc newralgicznych w pierwszej kolejności należy podejmować próby minimalizowania konfliktów między bobrem a człowiekiem, stosując różnego rodzaju zabezpieczenia m.in. rowów melioracyjnych, grobli, wałów przeciwpowodziowych przed ich zniszczeniem przez bobry. Zabezpiecza się również cenniejsze drzewa. Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 126 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2016 r. poz. 2134, z późn. zm.) poszkodowani mogą współdziałać z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego - z dyrektorem tego parku, w zakresie sposobów zabezpieczania mienia przed szkodami powodowanymi m.in. przez bobra europejskiego. Współdziałanie to może obejmować budowę urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom, finansowane z budżetu właściwego miejscowo dyrektora parku narodowego lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska.
Podejmowane są również inne działania mające na celu zwiększenie efektywności działań minimalizujących wielkość szkód. Przykładem jest Porozumienie zawarte 19 lipca 2016 r. pomiędzy Generalną Dyrekcją Ochrony Środowiska i Zarządem Głównym Polskiego Związku Łowieckiego „w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji określającej reguły postępowania przy ograniczeniu liczebności populacji bobra europejskiego Castor fiber na terenach obwodów łowieckich". W wyniku ww. porozumienia, zgodnie z przepisami prawa, wydawane są derogacje w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzeń, zezwalające na eliminację bobrów w miejscach najbardziej konfliktowych, w których szkody powodowane przez ten gatunek są najbardziej dotkliwe. Akty te zostały wydane przez wszystkie regionalne dyrekcje ochrony środowiska i dotyczą około 27 000 osobników na terenie całego kraju w przeciągu 3 lat. Ponadto, planowana jest analiza, na podstawie której zostanie dokonana ocena konieczności podjęcia ewentualnych dodatkowych działań w celu przeciwdziałania szkodom wyrządzanym przez bobra europejskiego. Odnośnie zaś samych odszkodowań za szkody powodowane przez omawiany gatunek, to należy podkreślić, że zgodnie z art. 126 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody odpowiedzialność Skarbu Państwa nie obejmuje utraconych korzyści, zatem odszkodowania są odzwierciedleniem realnych szkód. Należy jednak zaznaczyć, że mimo ww. regulacji, wartość wypłaconych odszkodowań za szkody wyrządzone przez bobry w roku 2015 kształtowała się na poziomie powyżej 17 mln zł, co jest kwotą znaczącą. Jednocześnie należy podkreślić, że poszkodowanym niezadowolonym z wysokości przyznanego odszkodowania przysługuje prawo dochodzenia roszczeń na drodze sądowej, bowiem zgodnie z art. 126 ust. 10 ustawy o ochronie przyrody w sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowań za szkody wyrządzane m.in. przez bobry, orzekają sądy powszechne. Ponadto należy wskazać, że aktualnie trwają prace nad projektem rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie szacowania szkód powodowanych przez gatunki zwierząt objętych ochroną gatunkową. Rozporządzenie ma na celu ustalenie jednolitego dla całego kraju sposobu postępowania przy szacowaniu szkód (obecnie szczegółowy sposób szacowania szkód przez regionalne dyrekcje ochrony środowiska określany jest w zarządzeniach wewnętrznych tych organów). Regulacja określi procedury wypłaty odszkodowań, w tym m.in. rodzaj dokumentów, jakie muszą być dołączone do wniosku o odszkodowanie, terminy zgłaszania i szacowania szkody, wzory protokołów z oględzin i szacowania szkody, metody wyliczania rzeczywistej szkody, źródła przyjmowanych cen rynkowych. W dalszym ciągu odpowiedzialność Skarbu Państwa dotyczyć jednak będzie realnych szkód, tj. nie będzie obejmowała utraconych korzyści.
W związku z wystosowanym przez samorząd rolniczy w dniu 19 kwietnia 2017 r wnioskiem do Ministra Zdrowia w sprawie wymagań dotyczących badań wody pitnej wykorzystywanej w gospodarstwie, w dniu 22 czerwca 2017 r. do Biura KRIR wpłynęło pismo Głównego Inspektora Sanitarnego w powyższej sprawie.
24 czerwca 2017 r. Krajowa Rada Izb Rolniczych zorganizowała Piknik Truskawkowy w Buczku, jako imprezę towarzyszącą podczas III Krajowego Święta Truskawki - Buczek 2017.
Celem Pikniku Truskawkowego sfinansowanego ze środków Funduszu Promocji Owoców i Warzyw było zachęcenie wszystkich potencjalnych konsumentów do spożywania truskawek. Podczas Pikniku można było spróbować świeżych owoców, różnych ciast i wyrobów mlecznych z truskawkami, otrzymać broszury z informacjami o wartości odżywczej truskawek i przepisami autorki na ciekawe dania. Przeprowadzono konkursy dla dzieci pod hasłem „Truskawka idzie na bal” oraz konkursy tematyczne dla dorosłych. Imprezie towarzyszyły wspaniałe występy artystyczne. Wszyscy bawili się świetnie i opuszczali Buczek z przekonaniem, że truskawka to najpyszniejszy polski owoc - królowa balu.
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
Truskawki znane jako smaczny owoc sezonowy i popularna konfitura mają cenne właściwości dla zdrowia człowieka. Zawierają dużo witaminy C, więcej niż owoce cytrusowe oraz witaminy z grupy B w tym B1, B2 oraz witaminę PP. Są także bogatym źródłem mikro i makroelementów – wapnia, fosforu, żelaza, potasu i manganu. Jedzenie truskawek wpływa korzystnie na wzmocnienie kości i przeciwdziała anemii. Ten smaczny owoc ma także właściwości antynowotworowe oraz bakteriobójcze. Truskawki to owoce cenne w diecie oczyszczającej i odchudzającej, ze względu na dużą zawartość błonnika i związków mineralnych usprawniają perystaltykę jelit, dzięki czemu przeciwdziałają zaparciom oraz wpływają na prawidłowe funkcjonowanie mikroflory zasiedlającej jelito grube. Są polecane także ze względu na zawartość bromeliny- enzymu rozkładającego białko pokarmowe, dzięki czemu uzyskujemy łatwiejsze spalanie tłuszczów i węglowodanów. Truskawki zawierają cukier - fruktozę, o niskim indeksie glikemicznym, co jest ważne dla diabetyków. Bromellina i woda zawarta w truskawkach pomaga również w walce z celulitem. Właściwości bakteriobójcze truskawek są wykorzystywane przy produkcji maseczek do twarzy, zwłaszcza do cery trądzikowej.
