Poniżej prezentujemy odpowiedź Ministerstwa Finansów na wspólne stanowisko Krajowej Rady Izb Rolniczych, Krajowej Izby Biopaliw, Krajowego Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych oraz Krajowego Zrzeszenia Producentów Rzepaku w sprawie realizacji ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Zmiana rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego wynikała ze stanowiska Komisji Europejskiej, w opinii której, określone w rozporządzeniu w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.) kwoty zwolnień od akcyzy dla biopaliw zawierających biokomponenty powodowały, że ich produkcja była nadkompensowana. Zwolnienia te pozostawały zatem w sprzeczności z postanowieniami dyrektywy 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i elektryczności. Zjawisko nadkompensaty dotyczyło w szczególności biopaliw z zawartością biokomponentów powyżej 5%, które zostały dopuszczone do obrotu w związku z wejściem w życie, w dniu 3 października 2006 r., rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 września 2006 r. w sprawie wymagań jakościowych dla biopaliw ciekłych. Dlatego też Komisja Europejska poprosiła władze polskie o potwierdzenie, że pomoc publiczna z tytułu dodawania biokomponentów do paliw zostanie wstrzymana.

Wydając rozporządzenie ustalające nowe kwoty zwolnień od akcyzy z tytułu dodawania biokomponentów do paliw silnikowych dostosowano ich wysokość do art. 16 dyrektywy 2003/96/WE. Zgodnie z art. 16 ust. 2 tej dyrektywy, zwolnienie lub obniżka podatku nie może być większa niż kwota podatków należnych od ilości wyrobów obecnych w wyrobach, kwalifikujących się do tej obniżki. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 3 ww. dyrektywy, zwolnienie lub obniżka podatku powinny być dostosowywane odpowiednio do zmian cen surowców w celu uniknięcia nadmiernej rekompensaty dodatkowych kosztów związanych z wytwarzaniem biopaliw.

Podkreślenia wymaga dodatkowo fakt, że formalne uznanie przedmiotowego zwolnienia za pomoc publiczną mogłoby się wiązać z koniecznością zwrotu tego zwolnienia przez jego beneficjentów. Potwierdza to pismo Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 21 grudnia 2006 r., w którym zauważono, iż zwolnienie od akcyzy z § 12 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (w brzmieniu przed nowelizacją) stanowi pomoc publiczną udzielaną z naruszeniem art. 88 ust 3 Traktatu WE.

W związku z powyższym nie było możliwe utrzymanie dotychczasowego poziomu stosowanych zwolnień z uwagi na zastrzeżenia Komisji Europejskiej i negatywne konsekwencje finansowe, które mogłyby wyniknąć z formalnego ich uznania za niedozwoloną pomoc publiczną.

W zakresie przedstawionej propozycji obniżenia stawki podatku od towarów i usług z 22% na 7% na biokomponenty wprowadzane do obrotu jako samoistne paliwo (B-100), zauważam, że polskie przepisy w zakresie podatku od towarów i usług w okresie od 1 maja 2004 r. musiały zostać dostosowane do norm wynikających z Szóstej dyrektywy Rady UE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej – ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), a od dnia 1 stycznia 2007 r. muszą być zgodne z przepisami dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która zastąpiła dyrektywę z dnia 17 maja 1977 r.

Przepisy dyrektywy 2006/112/WE zezwalają państwom członkowskim na stosowanie jednej lub dwu obniżonych stawek podatku od towarów i usług, ale jedynie w odniesieniu do towarów i usług wymienionych w załączniku III do tej dyrektywy. W załączniku tym nie zostały wymienione oleje roślinne przeznaczone na cele techniczne oraz paliwa. Zatem obniżenie stawki podatku od towarów i usług do 7% na biokomponent wprowadzany do obrotu jako samoistne paliwo naruszałoby zobowiązania Polski w zakresie stosowania przepisów o podatku od towarów i usług wynikające z ww. dyrektywy.

W chwili obecnej trwają prace nad zmianą ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.). Zmiana przedmiotowej ustawy przewiduje ulgę w podatku dochodowym od osób prawnych, która rekompensowałaby część kosztów produkcji biokomponentów.

Niezależnie od powyższego, obowiązująca od dnia 1 stycznia 2007r. ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz.U. Nr 169, poz.1199 i z 2007 r. Nr 35, poz. 217) zawiera podstawę dla opracowania kompleksowego programu pomocowego dla sektora biopaliw. Stosownie do postanowień art. 37 tej ustawy, Rada Ministrów przyjmie wieloletni program promocji biopaliw lub innych paliw odnawialnych na lata 2008-2014, który w szczególności będzie uwzględniał:

W opinii Ministra Finansów narzędzia fiskalne, w tym zwolnienie od podatku akcyzowego nie mogą być postrzegane jako jedyny możliwy do zastosowania mechanizm wsparcia rozwoju branży biopaliwowej w Polsce. Preferencje podatkowe nie są bowiem w stanie zastąpić kompleksowego i wielopłaszczyznowego programu pomocowego.