W związku z wystąpieniem Zarządu Krajowej Rady Izb Rolniczych skierowanym w lutym br. z wnioskiem do Agencji Nieruchomości Rolnych o jednoznaczną wykładnię prawa stanowiącego podstawę dla kwalifikacji nieruchomości rolnych pozostających w Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa jako tzw. grunty potencjalnie atrakcyjne, ANR informuje w odpowiedzi z dnia 18 marac br., że sprzedaż nieruchomości rolnych Zasobu WRSP prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1700 z późn. zm.) oraz w przepisach wykonawczych. Poniżej zamieszczamy treść przedłożonego do Biura KRIR wystąpienia.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ww. ustawy, cenę sprzedaży nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż wartość tej nieruchomości określona przy zastosowaniu sposobów jej ustalenia przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie zaś z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) wartość nieruchomości określają rzeczoznawcy majątkowi. Wartość rynkową nieruchomości stanowi najbardziej prawdopodobna jej cena, możliwa do uzyskania na rynku, określona z uwzględnieniem cen transakcyjnych. Wartość rynkową nieruchomości określa się najczęściej przy zastosowaniu podejścia porównawczego. Podejście porównawcze polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Ceny te koryguje się ze względu na cechy różniące nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej oraz uwzględnia się zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu. Podejście porównawcze stosuje się, jeżeli są znane ceny i cechy nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianej. Wyboru właściwego  podejścia  oraz  metody  i  techniki   szacowania  nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie miejscowym, stopień wyposażenia w urządzenia infrastruktury technicznej, stan jej zagospodarowania oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych. W przypadku braku planu miejscowego przeznaczenie nieruchomości ustala się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku studium lub ww. decyzji uwzględnia się faktyczny sposób użytkowania nieruchomości.

Rzeczoznawca majątkowy sporządza na piśmie opinię o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego. W razie zaistnienia wątpliwości oceny prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego dokonuje organizacja zawodowa rzeczoznawców majątkowych w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia zawarcia umowy o dokonanie tej oceny. Sporządzenie przez innego rzeczoznawcę majątkowego wyceny tej samej nieruchomości w formie operatu szacunkowego nie może stanowić podstawy oceny prawidłowości sporządzenia poprzedniego operatu.

Rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów ww. ustawy. Osoba taka nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „rzeczoznawca majątkowy" z dniem wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych. Tytuł zawodowy „rzeczoznawca majątkowy" podlega ochronie prawnej. Należy podkreślić, że rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą bezstronności w wycenie nieruchomości.