30 listopada br. w Warszawie Departament Rynków Rolnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi zorganizował spotkanie poświęcone problematyce trwających w ramach Rundy Doha negocjacji Światowej Organizacji Handlu (WTO). Dyskusja, w której uczestniczyli przedstawiciele Agencji Rynku Rolnego, branżowych związków rolniczych oraz Krajowej Rady Izb Rolniczych, miała w szczególności na celu wstępne opracowanie stanowiska Polski w zakresie tzw. towarów wrażliwych w odniesieniu do rynku mięsa, mleka i cukru. Jednym z prelegentów podczas seminarium był I Radca Stałego Przedstawicielstwa RP przy WTO w Genewie Wiesław Zapędowski.
Wśród najistotniejszych obecnie kwestii dla sektora rolnego dotyczących negocjacji w Rundzie Doha jest lista tzw. produktów wrażliwych. Zamieszczenie na niej danego surowca rolnego, które zgodnie z przyjętą nomenklaturą oznaczone są odpowiednimi symbolami CN (np. w linii produktów mlecznych czy mięsa wołowego znajduje się kilkadziesiąt różnych produktów o swoistych numerach CN), oznaczać będzie, że redukcja stawki celnej w wymianie handlowej pomiędzy Unią Europejską, a jej partnerami handlowymi, będzie mniejsza niż zakłada to generalny wynik negocjacji tj. średnio 50-70%, jednakże w zamian za to na taki towar zostaną ustalone kontyngenty taryfowe, których wielkość zależna będzie od zastosowanej metodyki zmniejszenia redukcji stawki celnej. Import w ramach ustanowionych w ten sposób kontyngentów odbywać się będzie bezcłowo, a co za tym idzie, niesie za sobą zagrożenie dla europejskich producentów w kontekście ich konkurencyjności na rynku wspólnotowym. Dlatego też, zainicjowana przez resort rolnictwa dyskusja z przedstawicielami sektorów rolnych, których produkcja rozważana jest w kontekście zaliczenia w poczet tzw. produktów wrażliwych, miała na celu wymianę opinii w tym zakresie mając na względzie wszystkie za i przeciw danemu rozwiązaniu. Polska, jako kraj członkowski Unii Europejskiej, nie prowadzi samodzielnie negocjacji w ramach WTO, jednakże – podobnie jak pozostałe państwa UE – aktywnie bierze udział w opracowaniu szczegółowych stanowisk Wspólnoty w trakcie dalszych postępów rozmów.
Inicjując debatę w tym zakresie Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaproponowało wstępnie, aby rozważono włączenie do listy produktów wrażliwych surowców pochodzących z sektora mięsnego, mlecznego oraz cukru. Odnosząc się do powyższego przedstawiciel Związku Polskich Przetwórców Mleka poinformował w imieniu swojej organizacji, że branża mleczarska opowiada się za nie uwzględnianiem produktów mleczarskich na liście produktów wrażliwych z uwagi na zagrożenie związane ze wspomnianymi wcześniej bezcłowymi kontyngentami na import do Unii Europejskiej. Reprezentant przemysłu cukierniczego, odnosząc się do idei włączenia cukru do listy produktów wrażliwych, a także nawiązując do wyników reformy rynku cukru w Unii Europejskiej, również przedstawił stanowisko negatywne w tym zakresie postulując jednocześnie o uwolnienie produkcji cukru poprzez zniesienie mechanizmu kwotowania. Zdaniem natomiast Krajowego Związku Plantatorów Buraka Cukrowego UE nie powinna ograniczać eksportu cukru poza teren Wspólnoty, co negatywnie wpływa na poziom produkcji, który i tak uległ w ostatnich latach znacznej redukcji. Z kolei w opinii Polskiego Związku Producentów Bydła Mięsnego, reprezentowanego na spotkaniu przez Prezesa Jerzego Wierzbickiego, negocjacje WTO w zakresie sektora rolnego muszą brać pod uwagę różnice w normach jakościowych i produkcyjnych towarów podlegających wymianie handlowej, a importowane do UE surowce muszą podlegać podobnemu reżimowi, jaki obowiązuje europejskich producentów. W tym samym kontekście wypowiedzieli się również przedstawiciele branży drobiarskiej, ponieważ tylko takie rozwiązanie w ich opinii zapewni konkurencyjność rodzimych rolników, a konsumentom dostęp do faktycznie zdrowej i bezpiecznej żywności. Równie istotną kwestią pozostaje dobrostan zwierząt. Odnosząc się do tej kwestii, Krajowa Izba Producentów Drobiu i Pasz zasugerowała natomiast podjęcie analizy włączenia do listy produktów wrażliwych jaj kurzych, co jest tym bardziej istotne biorąc pod uwagę coraz bardziej restrykcyjne normy chowu kur niosek, a jednocześnie zagrożenie napływu jaj z krajów trzecich, gdzie nie obowiązują podobne wymagania utrzymania tych zwierząt.
