23 sierpnia br. w Warszawie, z inicjatywy Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi Marka Sawickiego, zorganizowane zostało seminarium poświęcone „Metodologii wyznaczania obszarów cennych przyrodniczo (HNV) w Polsce”. Do udziału w konferencji zaproszeni zostali przedstawiciele instytucji okołorolniczych, jednostek badawczych oraz związków i organizacji rolniczych, wśród których w gronie uczestników nie zabrakło reprezentantów Zarządu Krajowej Rady Izb Rolniczych. Celem wydarzenie było przybliżenie praktycznego podejścia do nakreślonej przez Komisję Europejską definicji obszarów cennych przyrodniczo (HNV), do których wyznaczenia zobligowane zostały wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z przyjętą na poziomie europejskim nomenklaturą za obszar cenny przyrodniczo HNV (High Nature Value) uznaje się obszar prowadzenia gospodarki rolnej, która ze względu na swój charakter i właściwości przyczynia się do zachowania różnorodności biologicznej, cennych gatunków i siedlisk oraz krajobrazu. Jak podkreślił na wstępie minister Marek Sawicki, który osobiście otworzył seminarium, obecnie nie są do końca znane praktyczne skutki dla rolnictwa związane z wyznaczaniem obszarów HNV i czemu służy ich określenie, dlatego tym bardziej istotna jest dokładna analiza metodologiczna zastosowana w Polsce i innych państwach UE.

Na zlecenie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi specjalnie powołane do tego celu konsorcjum pod przewodnictwem Dyrektora Instytutu Geodezji i Kartografii dr Marka Baranowskiego określiło w sposób szczegółowy metodologię wyznaczania obszarów HNV na terytorium Polski, która zostanie przedstawiona Komisji Europejskiej w celu stworzenia jednolitego systemu wspólnotowego. Zgodnie z metodologią przyjętą w ramach prac konsorcjum, w którego skład weszli również przedstawiciele Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach oraz Instytutu Przyrodniczo- Technologicznego, za podstawowe kryteria wyznaczania obszarów HNV uznano:

• występowanie półnaturalnej szaty roślinnej wypasanej lub koszonej,
• mozaikowatość krajobrazu,
• obecność ekstensywnej produkcji rolniczej wyrażającej się m.in. niską obsadą zwierząt na 1 ha użytków rolnych, wysokimi nakładami pracy, małym poziomem mechanizacji.

W tym kontekście zdefiniowano 3 różne typy obszarów cennych przyrodniczo HNV tj.:

1. roślinna szata półnaturalna w pokryciu
2. mozaiki ekstensywnych użytków rolnych
3. cenne gatunki roślin i zwierząt