W odpowiedzi na wniosek KRIR w sprawie zwalczania choroby niebieskiego języka, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, pismem z dnia 06 marca 2025 r., przekazało następujące informacje:

U zwierząt wykazujących objawy choroby niebieskiego języka (BTV) dopuszcza się leczenie. W przypadkach, kiedy zakażone zwierzęta nie reagują na zastosowane leczenie, powiatowy lekarz weterynarii może wydać decyzję administracyjną nakazującą zabicie takich zwierząt. W przypadku wydania takiej decyzji, stosownie do art. 49 ustawy (1), za takie zwierzęta przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa.
W rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/1882 (2) wymieniono zakażenie BTV jako chorobę kategorii C+D+E dla serotypów od 1 do 24. Oznacza to m.in., że zastosowanie immunologicznych weterynaryjnych produktów leczniczych (szczepionek) przeciwko zakażeniom wirusem choroby niebieskiego języka jest zasadniczo dobrowolne. Wg informacji posiadanych przez Ministerstwo państwa członkowskie UE stosują różne modele postępowania w kontekście dofinansowywania sczepień przeciwko tej chorobie. Przykładowo w państwach takich jak Austria, Portugalia czy Szwecja szczepienia przeciwko BTV-3 są dobrowolne i wykonywane na koszt hodowcy. Także Grecja i Niderlandy nie wspierają szczepień przeciwko BTV. W Polsce przyjęto aktualnie analogiczne rozwiązanie.

Podstawa prawna:
(1) ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2023 r. poz. 1075);
(2) rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/1882 z dnia 3 grudnia 2018 r. w sprawie stosowania niektórych przepisów dotyczących zapobiegania chorobom oraz ich zwalczania do kategorii chorób umieszczonych w wykazie oraz ustanawiającym wykaz gatunków i grup gatunków, z którymi wiąże się znaczne ryzyko rozprzestrzeniania się chorób umieszczonych w tym wykazie (Dz. Urz. UE L 308 z 04.12.2018, str. 21, z późn. zm.).