W poniedziałek 2 czerwca 2025 roku tematem obrad na posiedzeniu sejmowej podkomisji stałej do spraw dobrostanu zwierząt gospodarskich, ochrony produkcji zwierzęcej oraz zwalczania chorób zakaźnych zwierząt prowadzonym przez panią posłankę Małgorzatę Tracz, była analiza informacji dotyczących wspierania dobrostanu ryb, zrównoważonego rybołówstwa, akwakultury oraz ochrony ekosystemów wodnych w ramach programu Fundusze Europejskie dla Rybactwa na lata 2021–2027.

Pan Adam Sudyk zastępca dyrektora Departamentu Rybołówstwa Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi poinformował zebranych, iż wsparcie finansowe udzielane w ramach europejskiego funduszu rybackiego na latach 2021–2027 odbywa się w oparciu o cztery obszary priorytetowe.

Pierwszy to wspieranie zrównoważonego rybołówstwa oraz odbudowy i ochrony zasobów wodnych, a drugi to wspieranie zrównoważonej działalności w zakresie akwakultury. Obszar trzeci to sprzyjanie zrównoważonej niebieskiej gospodarce (równowagi między rozwojem gospodarczym a ochroną ekosystemów morskich) oraz wspieranie rozwoju społeczności rybackich i sektora akwakultury, a czwarty, ostatni, to poprawa skuteczności międzynarodowego zarządzania oceanami oraz wspieranie bezpieczeństwa i czystości mórz i oceanów.

Jeżeli chodzi o wsparcie dobrostanu ryb, to nie ma konkretnego działania dedykowanego wsparciu dobrostanu ryb, natomiast w pewien sposób jest to realizowane pośrednio. W zakresie pomocy w ramach Działania 2.1 Kapitał ludzki w ramach grupy operacji szkolenia i konferencje pomoc przyznaje się na organizację szkoleń lub konferencji oraz realizację programów doradczych dla akwakultury. Na uwagę zasługują działania wodnośrodowiskowe w zakresie Działania 2.3 Akwakultura środowiskowa, gdzie niezbędnym warunkiem uzyskania dofinansowania jest posiadanie przez cały okres realizacji operacji dokumentu potwierdzającego ukończenie kursu lub szkolenia z zakresu dobrostanu ryb. Beneficjenci, którzy korzystają z tej formy wsparcia, muszą posiadać taki dokument.

W obszarze wspierania ochrony ekosystemów wodnych, pomoc finansową przyznaje się na wymianę narzędzi połowowych na bardziej selektywne, rekompensowanie szkód wyrządzonych w połowach przez ssaki morskie, przywracanie ekologicznych ciągłości rzek i odbudowę naturalnych tarlisk oraz projekty analityczno-badawcze, które głównie przyczyniają się do poprawy stanu wiedzy na temat ekosystemów wodnych.

W posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele Polskiego Związku Wędkarskiego: Zastępca dyrektora Biura Zarządu Głównego Polskiego Związku Wędkarskiego pan Sylwester Włoch oraz Prezes Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego we Wrocławiu pan Andrzej Świętach.

Poinformowali oni zebranych, iż do obowiązków Polskiego Związku Wędkarskiego należą zarybienia w oparciu o operaty rybackie. Mamy swoje stada tarłowe, które wykorzystujemy m.in. do produkcji materiału zarybieniowego, ale też pozyskujemy materiał, ryby do tarła, corocznie odławiając w okresie przede wszystkim wiosennym. Chciałbym podkreślić, że jest bardzo mała wydajność tarlaków, które w tej chwili pozyskujemy ze środowiska naturalnego. Jest to związane z różnymi czynnikami. Być może ryby występujące naturalnie w naszym ekosystemie, czyli nasze rodzime ryby mają już takie wady, są tak skażone genetycznie przez warunki środowiskowe, że mimo że przeprowadzamy tarło, mimo że w środowisku naturalnym tarło także się odbywa, jego efekty są znikome. Później przeżywalność wylęgu narybku jest marginalna.

Dlatego dążyliśmy do tego, żeby stworzyć bank genów w oparciu o nasze zasoby, naszą kadrę naukową, żebyśmy mieli właściwy materiał genetyczny, w związku z czym tarła przeprowadzane w warunkach laboratoryjnych, w warunkach sztucznych będą skuteczne. W 2023 r. zrobiliśmy eksperyment. Zarówno ikra, jak i mlecz od brzan pozyskanych ze środowiska naturalnego, czyli ryb reofilnych, były praktycznie nieprzydatne do przeprowadzenia tarła. Jakbyśmy nie mieli zachowanych swoich stad tarłowych utrzymywanych od lat, nie bylibyśmy w stanie wyprodukować materiału zarybieniowego. Ponadto tego roku występowały śnięcia ryb na Odrze, na Zalewie Zegrzyńskim oraz w innych zbiornikach w kraju, co powoduje realne straty środowiska naturalnego. Polski Związek Wędkarski jest stowarzyszeniem zrzeszających miłośników wędkarstwa, czyli tak naprawdę wszystkich. To nie jest prywatne przedsiębiorstwo, tylko jest to stowarzyszenie działające na rzecz obywateli.

W podsumowaniu obrad zwrócono uwagę, że obecne formy wsparcia oferowane przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi są niewystarczające, by skutecznie przeciwdziałać negatywnym skutkom zmian klimatu wpływającym na środowisko wodne.

We wtorek 3 czerwca 2025 roku Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrzyła trzy informacje:

• propozycji pomocy udzielanej rolnikom poszkodowanym przez klęski żywiołowe, w tym szczególnie przez suszę w 2025 r.,
• możliwych działań zapobiegających suszy i innym klęskom żywiołowym, w tym budowy urządzeń gromadzących wodę, stawów oraz studni,
• możliwości uzyskania przez rolników wsparcia finansowego w działaniach inwestycyjnych celem zapobiegania klęskom żywiołowym, szczególnie suszy.

Informacje przedstawili: sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan Stefan Krajewski oraz zastępca prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie ds. Ochrony przed Powodzią i Suszą pan Mateusz Balcerowicz.

W Polsce, gdzie zmienność opadów i długie okresy bezdeszczowe są coraz częstsze, susza staje się zagrożeniem przede wszystkim dla produkcji rolniczej i stabilności obszarów wiejskich. W celu przeciwdziałania skutkom suszy, na obszarach wiejskich można wyróżnić następujący zakres możliwych działań technicznych, edukacyjnych i organizacyjnych: zwiększanie retencji wodnej, racjonalne gospodarowanie wodą oraz kampanie informacyjne, których zadaniem jest podniesienie świadomości społecznej w zakresie zrozumienia znaczenia wody. Działania techniczne polegają na budowie i przebudowie zbiorników retencyjnych. Przykładem takich rozwiązań jest budowa zbiorników wodnych suchych i mokrych, z uwzględnieniem stref ekotonowych składających się z różnej roślinności oraz retencjonowanie wody w stawach rybnych. Racjonalne gospodarowanie wodą to działania, które obejmują modernizację i unowocześnienie systemów irygacyjnych oraz wykorzystanie wód opadowych i szarej wody.

Kolejnym przykładem działań oraz formą wsparcia finansowego jest zapewnienie dotacji z budżetu państwa dla spółek wodnych na utrzymanie urządzeń melioracji wodnych. W latach 2021-2025 środki te wynosiły 40 mln zł rocznie i były przyznawane w ramach rezerw celowych budżetu państwa.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapewnia w ramach Krajowego Planu Odbudowy realizację Inwestycji w zwiększanie potencjału zrównoważonej gospodarki wodnej na obszarach wiejskich, której celem jest wsparcie przedsięwzięć na obszarach wiejskich w zakresie poprawy gospodarowania wodą oraz efektywności wykorzystania jej zasobów.

Pan Mateusz Balcerowicz wiceprezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie poinformował, że utrzymuje obiekty hydrotechniczne w należytym stanie, a ponadto realizuje działania z zakresu wód, które przyczyniają się do minimalizowania skutków ekstremalnych zjawisk, takich jak susze i powodzie. PGW Wody Polskie jest w trakcie opracowywania Planów Utrzymania Wód. Trwają prace nad przygotowaniem ostatecznej wersji dokumentów wraz z prognoza oddziaływania na środowisko, zawierającej wszelkie przyjęte zasadne uwagi i wnioski zgłoszone w trakcie, zakończonych w styczniu 2025 r., konsultacji społecznych. W opracowaniu ww. planów uwzględniony został m.in. Plan przeciwdziałania skutkom suszy oraz Plany zarządzania ryzykiem powodziowym.

W trakcie dyskusji zadawano pytania m.in. na temat systemu monitorowania i szacowania strat spowodowanych suszą rolniczą w Polsce oraz inwestycji na poziomie lokalnym zapobiegającym suszy.

Większość zabierających głos postulowało, aby przywrócić funkcjonowanie komisji suszowych. Podkreślono również kwestię zwiększenia liczby stacji pomiarowych, z których zbierane są dane – obecnie Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy korzysta z ponad 170 takich stacji.

W tym samym dniu połączone Komisje: Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi pod przewodnictwem obradowała nad poselskim projektem ustawy o rekompensatach za szkody wyrządzone przez ptaki. (druk nr 258). Uzasadnienie projektu przedstawił pan poseł Krzysztof Ciecióra.

Celem ustawy jest wprowadzenie mechanizmu rekompensat finansowych ze środków budżetu państwa za szkody wyrządzone przez prawnie chronione ptaki roślinożerne takie jak gęsi, łabędzie i żurawie w uprawach na gruntach ornych oraz przez kormorany czarne na gruntach pod stawami rybnymi. Projekt odpowiada na problemy rolników i hodowców ryb, którzy ponoszą straty wynikające z żerowania tych ptaków, m.in. w zasiewach kukurydzy, zbóż, rzepaku, a w przypadku stawów w obsadzie ryb, braku przyrostów czy konieczności ponownego zarybiania.

Projekt ustawy określa zasady przyznawania, wypłacania i obliczania wysokości rekompensat za szkody wyrządzone przez gęsi, łabędzie, żurawie, kormorany. Za te szkody odpowiada Skarb Państwa, co zapewnia poszkodowanym dostęp do pomocy finansowej. O rekompensaty może wnioskować każdy posiadacz gruntów rolnych lub stawów rybnych, na których wystąpiły szkody – zgodnie z definicją posiadacza z Kodeksu cywilnego. Obejmuje to zarówno osoby fizyczne prowadzące gospodarstwo rolne, jak i przedsiębiorstwa rolne.

W trakcie I czytania projektu ustawy głos zabrał pan poseł Zbigniew Ziejewski nawiązując do „bliźniaczego” projektu, który złożył w trybie art. 152, w jako poseł IX kadencji Sejmu i który był wtedy procedowany na posiedzeniu tych Komisji i nie został przyjęty. Pan poseł Ziejewski w imieniu klubu PSL podniósł, żeby tę ustawę procedować łącznie z projektem ustawy z druku nr 258.

Po zakończenie pierwszego czytania poselskiego projektu ustawy przewodniczący pan poseł Mirosław Maliszewski wniósł, aby projekt pana posła Zbigniewa Ziejewskiego, który został złożony do marszałka Sejmu po skierowaniu do Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i jego pierwszym czytaniu i rozpatrywać równolegle projektem z druku nr 258. Propozycja została przyjęta przez połączone Komisje bez głosów sprzeciwu.

W środę 4 czerwca 2025 roku Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrzyła informację na temat realizacji ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych oraz o proponowanych zmianach w tym zakresie. Informację przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan Jacek Czerniak.

W 2009 roku Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrolę pod nazwą „Aktualizacja stanu faktycznego i prawnego nieruchomości przez organy gospodarujące mieniem stanowiącym zasoby nieruchomości Skarbu Państwa, gminy, gminny zasób nieruchomości i mienie gminne”. Stwierdzono powszechne i wieloletnie zaniechanie działań przez organy administracji publicznej w zakresie objętym ustawą o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Do powstania tak niekorzystnej sytuacji przyczyniły się spółki powołane do zarządzania wspólnotami gruntowymi oraz udziałowcy tych spółek.

Na podstawie analizy Najwyższej Izby Kontroli stwierdzono, że na obszarze 865 gmin spośród 2400, położonych jest 5126 nieruchomości zaliczanych do wspólnot gruntowych o łącznej powierzchni około 107 622 ha. Na podstawie wniosków z kontroli NIK i następnie ich analizy przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, minister podjął pracę nad nowelizacją ustawy z dnia 29 czerwca 1963 roku o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Efektem tych zmian była nowelizacja z dnia 10 lipca 2015 roku, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 roku. Celem nowelizacji było dostosowanie przepisów ustawy do realiów społeczno-gospodarczych i ówcześnie obowiązującego ustawodawstwa. Przyjęta nowelizacja określała konstrukcję dwuetapowego ustalania wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. Pierwszy etap to ustalenie uprawnionych według stanu na dzień 5 lipca 1963 roku. Drugi etap to ustalenie następnej grupy uprawnionych według stanu istniejącego od 1 stycznia 2006 roku do 31 grudnia 2015 roku. Inne rozstrzygające kwestie związane z nowelizacją ustawy to m.in.: ustalenie wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej tylko na wniosek, wydanie decyzji o nieustaleniu wykazu uprawnionych do udziału we wspólnocie w przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie uprawnionych do udziału, możliwość podjęcia przez uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej uchwały o przekształceniu wspólnoty gruntowej we współwłasność w częściach ułamkowych.

Realizacja znowelizowanej ustawy była analizowana przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Kwestie z tym związane były omawiane na spotkaniu zespołu ds. obszarów wiejskich wsi i rolnictwa podczas posiedzenia Komisji Rządu i Samorządu Terytorialnego. W 2020 roku Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi wystąpiło do 161 starostw, na terenie których znajdują się wspólnoty gruntowe, o nadesłanie danych dotyczących postępowań administracyjnych oraz informacji o ewentualnych wątpliwościach i problemach, które pojawiły się w toku tych decyzji. Z nadesłanych danych wynikało, że przepisy nowelizujące ustawę realizują zakładany cel, czyli przyczyniają się do uregulowania skutków prawnych wspólnot gruntowych. Starostowie zakończyli 295 postępowań dotyczących wspólnot gruntowych obejmujących 4489 ha oraz 2049 postępowań dotyczących mienia gromadzkiego obejmujących 5637 ha. W maju 2025 roku wojewodowie wydali 230 decyzji, którymi stwierdzili nabycie przez gminy lub Skarb Państwa łącznie 107 ha.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi wystąpiło z prośbą do gmin o nadesłanie informacji o ewentualnych problemach, które pojawiają się w związku z funkcjonowaniem spółek do sprawowania zarządu nad wspólnotami. Z udzielonych informacji nie wynikało, aby gminy zgłaszały większe problemy w zakresie uregulowania stanów prawnych wspólnot. Najczęściej wskazywały one na brak szczegółowych uprawnień przysługujących im jako nadzorującym działalność wspólnot. W przypadku ewentualnej nowelizacji ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych należałoby doprecyzować uprawnienia gminy.

W dyskusji poruszono kwestię finansowania programów scaleniowych przez starostów. Wskazano także, że nastąpiła nowelizacja ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, która wprowadziła możliwość ewentualnych odszkodowań za decyzje wydane z naruszeniem prawa.

W poniedziałek 23 czerwca 2025 roku Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi przeprowadziła pierwsze czytanie i rozpatrzyła poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o restrukturyzacji zadłużenia podmiotów prowadzących gospodarstwa rolne (druk nr 1315). Uzasadnienie projektu przedstawiła pani posłanka Małgorzata Gromadzka.

Projekt wprowadza zawieszenie egzekucyjnego postępowania komorniczego na czas rozpatrywania przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR) wniosku o przejecie długu. Komisja przyjęła poprawkę ograniczającą możliwość zawieszenia postępowania tylko do pierwszego wniosku o przejęcie przez KOWR długu w brzmieniu: „Złożenie wniosku o przejęcie długu, o którym mowa w ust. 1, powoduje zawieszenie postępowań egzekucyjnych prowadzonych w sprawach długu objętego wnioskiem do czasu rozpatrzenia tego wniosku. Kolejne wnioski o przejęcie tego samego długu nie powodują zawieszenia postępowań egzekucyjnych w sprawach długu objętego tymi wnioskami.”

Komisja przyjęła sprawozdanie powierzając sprawozdawstwo pani posłance Małgorzacie Gromadzkiej. Po II oraz III czytaniu na 37. posiedzeniu Sejmu 25 czerwca 2025 roku ustawa została uchwalona i 27 czerwca 2025 roku przekazana Prezydentowi i Marszałkowi Senatu do dalszego procedowania.

We wtorek 24 czerwca 2025 roku Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi wysłuchała informacji na temat założeń regulacji dotyczących warunków prowadzenia działalności rolniczej (funkcja produkcyjna wsi). Informację przedstawił sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pan Stefan Krajewski i przekazał zebranym, że planowane jest przygotowanie odpowiednich rozwiązań prawnych, aby uporządkować kwestię uciążliwości prowadzenia produkcji rolnej, tj.:

• wprowadzenie domniemania prawnego, że właściciel nieruchomości, który prowadzi działalność rolniczą nie zakłóca korzystania z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę (art. 144 k.c.), jeżeli te zakłócenia wynikają z prowadzonej przez niego działalności rolniczej zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej, które można obalić jedynie stwierdzeniem, że prowadzenie działalności rolniczej w danej konkretnej sprawie nie jest zgodne z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej;
• wprowadzenie zmian do kodeksu wykroczeń, które pozwolą uchronić rolników wykonujących prace w ramach działalności rolniczej, zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki rolnej, od odpowiedzialności karnej w zakresie zakłócania spokoju, porządku publicznego lub spoczynku nocnego;
• wprowadzenie regulacji w zakresie uwzględnienia planów urządzeniowo-rolnych w systemie planowania przestrzennego.

W dyskusji poruszono kwestię antagonizmów pomiędzy rolnikami a nowymi mieszkańcami wsi, którzy często nie rozumieją na czym polega funkcja produkcyjna wsi, tj. nie akceptują uciążliwości związanych z produkcją rolną. Postulowane jest wprowadzenie odpowiednich zmian legislacyjnych w tym zakresie.

W tym samym dniu Komisja Nadzwyczajna d/s Ochrony Zwierząt omówiła możliwości utrzymywania zwierząt domowych na uwięzi oraz stosowania na elementach budynków urządzeń lub przedmiotów mogących powodować zranienie lub okaleczanie ptaków jak np. kolce i druty w kontekście obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zwierząt oraz zmianie niektórych innych ustaw (druk nr 700).

Ministerstwo Rozwoju i Technologii poinformowało, że ustawa Prawo budowlane i rozporządzenie wydane na jej podstawie nie zawierają przepisów dotyczących możliwości utrzymywania zwierząt na uwięzi oraz stosowania na elementach budynków urządzeń lub przedmiotów mogących powodować okaleczenie ptaków.

Ministerstwo Klimatu i Środowiska przedstawiło stanowisko dotyczące zabezpieczeń przeciw ptakom na budynkach, w którym podkreśliło, że najbardziej bezpieczne dla ptaków są kolce z końcówkami zabezpieczonymi za pomocą nakładek z tworzywa sztucznego. Ważny jest również prawidłowy montaż, tak aby urządzenie było widoczne i nie utrudniało dostępu do już istniejących miejsc lęgowych.

Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi podkreśliło, że proponowane przepisy w zakresie zwierząt domowych na uwięzi są nieprecyzyjne. Stwierdzono, że radykalne zwiększenie minimalnej wielkości kojców zmniejszy pojemność schronisk dla zwierząt i zmusi je do kosztownych inwestycji. W zakresie zabezpieczeń przeciw ptakom na budynkach – zdaniem MRiRW proponowane rozwiązania są zbyt daleko idące.

W dyskusji powoływano się na zawarty w opinii sporządzonej przez Biuro Ekspertyz i Oceny Skutków Regulacji Kancelarii Sejmu opis regulacji w omawianym zakresie w wybranych państwach członkowskich UE. Trzymanie zwierząt domowych na uwięzi w większości krajów jest zakazane, natomiast stosowanie zabezpieczeń na budynkach przeciwko ptakom jest raczej dozwolone.

Poinformowano, że w Komisji Europejskiej na ukończeniu są prace nad regulacjami w tym zakresie, które są dalej idące od projektu z druku 700 i może warto projektowane w Polsce przepisy dostosować tak, aby wkrótce ich nie zmieniać.

W środę 25 czerwca 2025 roku Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrzyła i zaopiniowała dla Komisji Finansów Publicznych sprawozdanie z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2024 r. (druk nr 1295) wraz z Analizą Najwyższej Izby Kontroli (druk nr 1364) w zakresie:

• części budżetowej 32 – Rolnictwo;
• części budżetowej 33 – Rozwój wsi;
• części budżetowej 35 – Rynki rolne;
• części budżetowej 83 – Rezerwy celowe, w zakresie pozycji 7, 8, 12, 18, 30, 50 i 69;
• części budżetowej 85 – Budżety wojewodów ogółem, w zakresie działu 010 – Rolnictwo i łowiectwo;
• zadań z zakresu administracji rządowej i innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego odrębnymi ustawami w części 85 – budżety wojewodów;
• dotacji przedmiotowych i podmiotowych;
• programów wieloletnich w układzie zadaniowym;

agencji wykonawczych:

1. Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,
2. Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa wraz z Zasobem Własności Rolnej Skarbu Państwa,
3. Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych;

państwowych osób prawnych:

1. Polskiego Klubu Wyścigów Konnych,
2. Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie,
3. Dolnośląskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
4. Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
5. Lubelskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
6. Lubuskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
7. Łódzkiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
8. Małopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
9. Mazowieckiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
10. Opolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
11. Podkarpackiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
12. Podlaskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
13. Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
14. Śląskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
15. Świętokrzyskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
16. Warmińsko-Mazurskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
17. Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego,
18. Zachodniopomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego.

Po wysłuchaniu dysponentów ww. części budżetowych, stanowiska Najwyższej Izby Kontroli oraz przeprowadzonej dyskusji, Komisja pozytywnie zaopiniowała sprawozdanie z wykonania budżetu państwa w rozpatrywanym zakresie. Komisja upoważniła pana posła Kazimierza Plocke do przedstawienia opinii na posiedzeniu Komisji Finansów Publicznych.

W tym samym dniu podkomisja stała do spraw monitorowania programu zwiększania wykorzystania polskiego białka roślinnego w paszach pod przewodnictwem pana posła Zbigniewa Dolaty rozpatrzyła informację Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na temat postępu biologicznego w hodowli roślin bobowatych – modyfikacja porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego roślin bobowatych oraz nowych technologii (w tym fitohormonów i biostymulatorów) stosowanych w uprawie roślin bobowatych i opłacalności ich uprawy. Informację przedstawił pan Krzysztof Smaczyński zastępca dyrektora Departamentu Hodowli i Ochrony Roślin. W trakcie dyskusji i w uzupełnieniu informacji głos zabrali: pan dr inż. Przemysław Majchrowski dyrektor Stacji Doświadczalnej Oceny Odmian w Sulejowie oraz pan profesor Jerzy Księżak z Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach.

Ze względu na ważną rolę, jaką ta grupa roślin odgrywa w płodozmianie, popularyzowanie uprawy bobowatych grubonasiennych (bobik, groch siewny, łubin wąskolistny, łubin żółty, łubin biały) oraz soi wymaga wielokierunkowych działań. Istotne znaczenie ma wszechstronne testowanie jak największej liczby odmian celem bieżącej weryfikacji ich przydatności do uprawy w różnych rejonach kraju. Bardzo ważnym zagadnieniem jest również sprawdzenie możliwości uprawy rozmaitych odmian soi – zwłaszcza tych z nich, których materiał siewny jest corocznie oferowany polskim rolnikom.  W przeszłości gatunek ten w Polsce nie był na szerszą skalę wykorzystywany w produkcji, ale od kilku lat zyskuje na znaczeniu. W efekcie prowadzonych od dłuższego czasu badań w ramach tzw. Inicjatywy białkowej Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych (COBORU), upowszechnił rekomendację najlepszych odmian w poszczególnych województwach. Aktualnie we wszystkich województwach tworzone są listy odmian zalecanych do uprawy na obszarze województw (LOZ) dla grochu siewnego i soi, a w większości dla bobiku i dwóch gatunków łubinów. Pozwala to użytkownikom dokonać wyboru najlepszej odmiany do uprawy w konkretnych warunkach, typowych dla danego regionu lub województwa.

Fitohormony to naturalne hormony roślinne, które regulują procesy wzrostu i rozwoju. W uprawie soi mogą być stosowane w celu stymulowania korzenienia, kwitnienia, zawiązywania strąków i dojrzewania nasion. Biostymulatory to substancje, które wpływają na metabolizm roślin, zwiększając ich odporność na stres (np. susza, choroby) i poprawiając wykorzystanie składników pokarmowych. W uprawie soi mogą być stosowane w celu zwiększenia plonowania i jakości nasion. W uprawie soi, fitohormony i biostymulatory mogą odgrywać istotną rolę w poprawie plonowania i odporności roślin. COBORU prowadzi badania nad różnymi odmianami soi, w tym nad ich reakcją na biostymulatory. Biostymulatory mogą wpływać na rozwój korzeni, kwitnienie, zawiązywanie strąków i dojrzewanie nasion.